Ο έρωτας συνδέεται με την έμπνευση, τη δημιουργία, την ίδια τη ζωή. Ο έρωτας στη φύση είναι η άνοιξη, η άνθιση. Από όλα τα ζωντανά πλάσματα, μόνο ο άνθρωπος μπορεί να ερωτεύεται και να ποθεί σταθερά και αδιάκοπα, ανεξάρτητα από τις περιόδους αναπαραγωγής. Οι άνθρωποι όταν ερωτεύονται ανθίζουν, ομορφαίνουν, βλέπουν τη ζωή με άλλο μάτι. Όμως, καθώς η ρουτίνα εισβάλλει στην καθημερινότητα κινδυνεύει να παρασύρει στο πέρασμά της την έκπληξη, την προσοχή σε απλά αλλά σημαντικά πράγματα, στην ομορφιά της κάθε στιγμής, στον έρωτα.

Πότε χάνεται ο έρωτας; Όταν ο άλλος είναι πάντα εκεί με τρόπο άκαμπτο και απόλυτο. Όταν δεν υπάρχει η πιθανότητα να μην είναι εκεί. Ο έρωτας πεθαίνει όταν ο ένας σύντροφος θεωρεί τον άλλο δεδομένο. Όταν δεν έχει χώρο η έκπληξη, το εκτός προγράμματος, όταν όλα είναι γνωστά, από το ημερήσιο πλάνο, το τι θα κάνουν οι σύντροφοι, τι θα πουν, πού θα πάνε, πώς και πότε θα κάνουν έρωτα.

Πότε και πώς αναζωογονείται ο έρωτας; Όταν βρίσκουν οι σύντροφοι την ισορροπία μεταξύ άνευ όρων παράδοσης και ιδιωτικότητας. Είναι απαραίτητο να έχουν ζωτικό χώρο και χρόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για το “μαζί”. Ο έρωτας ανανεώνεται όσο οι σύντροφοι βλέπουν ο ένας τον άλλο όπως είναι και αναγνωρίζουν ο ένας τα καλά του άλλου. Όταν δε στέκονται μονόπλευρα και εμμονικά στις ελλείψεις και στο τι θα έπρεπε να αλλάξουν. Γιατί αν ο άλλος άλλαζε πραγματικά, τότε θα γινόταν διαφορετικός άνθρωπος. Όπως λέει η ψυχίατρος και ψυχοθεραπεύτρια Catherine Bensaid, «όταν λες στον άλλο, θέλω να ζήσω μαζί σου, αλλά θέλω να είσαι διαφορετικός, είναι σα να ζητάς από ένα ροδάκινο να έχει σχήμα βερύκοκου και γεύση κερασιού».

Ο έρωτας μέσα στο γάμο αποκτά νέα γεύση για τους συντρόφους, εφόσον εμπλουτίζεται με γερές δόσεις αυθορμητισμού, παιδικότητας και έκπληξης.